Köpek Nedir Özellikleri Nelerdir Tarihi Nedir
Köpek (Canis lupus familyis), Canis (canidae familyası) cinsine atfedilen etçil bir memelidir. Evcilleştirme ile kendisini, neotenik bir formu temsil ettiği (bu konuda hala bazı farklılıklar olmasına rağmen) ve daha az keskin köpek dişlerine, daha uzun bağırsaklara sahip olduğu ve keskin pençelerden yoksun olduğu selefi olan kurttan ayırt eder. .
Köpeğin biyolojik özellikleri, doğa tarafından (menşe bölgelerinden) ve her şeyden önce insan tarafından (tarih öncesi zamanlardan beri yaşam partneri) yapılan seçim nedeniyle son derece değişkendir. Ağırlık 700 g ile 90 kg arasında değişebilir. Yılda iki kez tekrarlanan bir adet döngüsüne sahiptir (sadece bir kızgınlık dönemi olan kurtların aksine) ve bu özelliği kısmen insanın üreme ve seçilimi kolaylaştırmasından kaynaklanmaktadır.
Koku duyusu
Köpeğin ana ayırt edici özelliği, avcı olarak tarih öncesi faaliyetinden türetilen koku alma duyusudur. Koku tanıma sürecinin temel bir parçası, burnunun (burun) şeklidir, ancak hepsinden önemlisi, milyonlarca maddeden yalnızca bir molekülü ayırt edebilen çok zengin iç mukozadır. Köpekteki burun, aynı burnun son ucunu temsil eder. Onu ayırt eden kıvrımların izi kişiye özeldir ve tıpkı insanın parmak izleri gibi etkin bir tanıma sistemi olarak kullanılabilir.
Onu kaplayan mukoza zarı, diğer memelilerle aynı görevleri yerine getirir: ucunda havayı emmek için burun delikleri veya boşluklar vardır ve diğer memelilerde olduğu gibi, mukozokutanöz sınırında, yanal "titreşim" ile donatılmıştır. çok önemli duyusal işlevlere sahip kıllar. Onu özel yapan ise çeşitli ek fonksiyonlardır. Bu arada, özellikle termal, dinamik anlamda (çünkü onu kaplayan mukoza ter bezleriyle donatılmıştır - köpeğin derisi onlardan neredeyse tamamen yoksundur -) ve dokunsal (hatta kayıt yapabilir) olağanüstü bir duyu organıdır. aksi takdirde hayvandan kaçabilecek çok hafif pürüzlülük ve titreşimler). Köpeğin burnu çok hassas bir burundur, bu yüzden hayvanları ve insanları aramak için eğitilir ve kullanılır.
Tasmalı bir köpeği tasvir eden Evrim
Pompei mozaiği
Evrimsel olarak, (Konrad Lorenz'in çalışmalarından başlayarak) köpeğin kurttan ya da çakaldan ya da her ikisinden gelebileceğine inanılıyordu, bu da birçok mevcut biçimin türediği farklı ilkel ırklara yol açacaktı.
Paleontolojik anlayışlarla desteklenen, genetiğe dayalı en son çalışmalar, gri kurdun (Canis lupus lupus) evcil köpeğin atası olarak tanınmasının doğrulanmasına yol açmıştır ve alt tür (Canis lupus familyis) olarak kabul edilmiştir. Evcilleştirme süreciyle ilgili hipotezler hala belirsizdir. En güvenilir hipotezlerden biri, kurdun "doğal evcilleştirilmesi" teorisini öneren biyologlar Ray ve Lorna Coppinger'ın, avlanmada daha az yetenekli, ancak aynı zamanda daha az korkan deneklerin doğal bir seçimidir. ilk göçebe avcı gruplarını takip etmeye başlayan, yemeklerinin kalıntılarıyla beslenen, ama farkında olmadan değerli bir "bekçi" hizmeti sunan insanlar,
Bu "vahşi köpekler"den bazılarına daha sonra yaklaşılacak ve insan topluluğuna kabul edilecekti (köy köpekleri, bugün hala bazı toplumlarda bulunan "parya köpekleri", "köyün her yerinde", çöpçü ve leş yiyici rolleri nedeniyle hoş görülüyorlardı. küçük zararlıların avcıları), mükemmel bir birlikte evrim örneğine yol açıyor. Neredeyse kesin olarak, Dimitri Belayev'in çalışmalarının da gösterdiği gibi, evcilleştirmeye karşı karakter tutumlarına dayanan doğal seçilim, fiziksel değişikliklerin ortaya çıkmasına neden olmuştur (kafatasının hacminin küçültülmesinden dişlerin kısalmasına, aynı zamanda dişlerin kısalmasına kadar). ceket üzerinde beyaz yamalar ve kıvrılmış kuyruklar gibi karakterler).
En eski arkeolojik alanlarda, çoğunlukla belirgin katliam belirtileri gösterseler bile, köpek kalıntılarının (yabani atadan ilk farklılıklara da tanıklık eden) çok sayıda buluntu vardır. İnsan ve köpek arasındaki yeni, daha derin bağın ilk tanıklığını, 12.000 yıl öncesine dayanan Natufian kültüründe, başını ve elini vücuduna yaslayan yaşlı bir adamın kalıntılarını koruyan bir mezarda buluyoruz. bir yavru.
Çeşitli yerel "ırklar" arasındaki ilk ayrım, dünyanın farklı bölgelerinde, eşit derecede farklı coğrafi ve iklim koşullarında neredeyse aynı anda evcilleştirilen çeşitli kurt alt türlerine atfedilmelidir. FCI Uluslararası Kinoloji Federasyonu sınıflandırmasının 5. grubunda toplanan "modern" ırkları (aslında spitz ve ilkel tip köpekler) dikkate alırsak, görünüşleri hakkında bir fikir edinebiliriz. İlk köpekler kesinlikle çok yönlü işçilerdi ve koruculuktan avlanmaya yardıma, küçük yüklerin taşınmasından yeni doğmakta olan pastoralizmin ilk sürülerinin yönetimine kadar pek çok görevi yerine getirebiliyorlardı.
Daha sonra, fiziksel olarak ve/veya farklı kullanımlara daha yatkın olan konular, insan tarafından önce "içgüdüsel olarak" (daha iyi bir diyetle favorileri tercih ederek), ardından giderek daha etkili yöntemlerle seçilmeye başlandı. Kurdun Danua, Chihuahua veya Dachshund'a "dönüşmesine" izin veren büyük morfolojik varyasyonların yüzyıllar boyunca istemsiz bir biçimde, insanın sömürebildiği ve geliştirebildiği gerçek kendiliğinden mutasyonlarda nasıl meydana geldiğini gözlemlemek ilginç olabilir. ; Tazı yapısı bir çöl avcısı tarafından kesinlikle "anlaşılabilir" değildi, ancak avına ulaşmada en etkili köpeklerinin uzun ve ince uzuvları olan köpekler olduğunu gözlemleyebildi.
Bazen, akondroplazik cücelik (normal bedenlerde kısa uzuvlar) gibi, çalılıklarda veya oyukların içinde avı takip eden köpeklerde yararlı olan, saçma genetik tuhaf görünen şeylerden yararlanılmıştır: işte "dachshund" un görünümü. birçok av ırkında bulunur. O halde çok ilginç olan şey, neotenik pedomorfizm fenomeni aracılığıyla ırkların evriminin yeniden yapılandırılmasıdır, yani yetişkin köpeklerde kurt gelişiminin farklı genç evrelerine özgü bazı morfolojik ve karakter özelliklerinin korunması. Bu teoriye dayanarak, ırklar 4 gruba ayrılabilir:
ilkel köpekler - güçlü acı bakla oranlarına ve genel yapıya sahip, dik kulaklı. Örnekler: Grönlandca, laika, firavun tazı, basenji, vastgotaspets
birinci derece pedomorflar - uzun kafalar, belirgin duruş, yarı dik kulaklar. Güçlü bir kovalama içgüdüsü olan tazılar ve iz süren köpeklerdir. Örnekler:
tazılar , tazılar , tazılar , collies , teriyerler, ikinci derece pedomorfik dachshundlar - daha geniş kafalar, daha kare ağızlıklar, belirgin duruş, sarkık kulaklar, daha kalın cilt. Nesneleri olan köpek oyuncuları, iyi av köpekleri. Örnekler: Newfoundland, retrieverler,
barbet , spanieller, üçüncü derece pedomorfik bikonlar - vurgulanmış enine çaplar, kısa veya çok kısa burunlar, ön gözler, küçük ve sarkık kulaklar, kırışıklık oluşturan bol cilt, yağ birikimine çok yatkın. "Dövüşen" köpekler (oyuncu formlarında bile), son derece bölgesel ve güvensiz. Örnekler: mastiffler, dağ köpekleri, jack köpekleri, buldoglar, pug, pekingese.
Zamanla, insan birçok faaliyetinde kendisine yardımcı olmak için birçok farklı cins ve köpek türü seçti: bu nedenle bugün çoban, avcılık, bekçi, refakatçi, yarış ve diğerleri ırkları var.
Bu yazı Google Translate ile oluşturulmuştur.